جعفر بن ابی طالب علیه السلام پسر عموی رسول خدا و برادر امیر المؤمنین صلّی الله علیهما و آلهما بود. ایشان بسیار جلیل القدر و عظیم المنزلة بوده است و فضائل و مناقب زیادی برای او نقل شده است. دو کنیه برای او نقل کرده اند : « ابو عبد الله » و « ابو المساکین ». ظاهراً علّت مُکَنّی بودن جناب جعفر به « ابو عبد الله » این بوده که یکی از فرزندان ایشان « عبد الله » نام داشته است و علّت کنیهء دوم رأفت او بر مساکین و احسان او به آنها بوده است. همچنین یکی از القاب مشهور ایشان ، « طیّار » است. در غزوهء « مُؤتَة » که یکی از جنگهای صدر اسلام بود ، قبل از شهادت ، هر دو دست او را قطع کردند و این قضیه بسیار شبیه ماجرای حضرت عبّاس سلام الله علیه بود ؛ پرچم و عَلَمِ لشکر اسلام در دست راست او بود ، کفّار به او حمله کردند و دست راستش را قطع کردند ، آن را به دست چپ گرفت ، آن را هم قطع کردند. از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم نقل شده که بعداً فرمودند : « اِنَّ اللهَ أَبدَلَهُ بِیَدَیهِ جَناحَینِ یَطیرُ بِهِما فِی الجَنَّةِ حَیثُ شاء. » « خدا در عوضِ دو دستش که قطع شدند ، دو بال به او داد که با آنها به هر کجای بهشت که بخواهد پرواز می کند. » ( الاستیعاب ، ج۱ ، ص ۲۱۰ ) به همین دلیل به او « طیّار » گفته می شود.

خوب است در اینجا کرامتی را نیز از ایشان نقل کنیم ؛ یکی از اولیاء الله که چند سال پیش وفات کردند و بسیار محبّ اهل بیت علیهم السلام بودند ، جناب حجّة الاسلام و المسلمین گُل محمّدی رضوان الله علیهبود. ایشان نقل کردند که من به دنبال یاد گرفتن علم خاصّی بودم و برای اینکه به این کار موفّق شوم ، هر روز [ یا هر شب ( تردید از بنده است ) ] سورهء یس می خواندم و ثواب آن را به حضرت جعفر بن ابی طالب علیه السلام هدیه می کردم. در اثر این کار ، در عالَم خواب کسی را دیدم که آن علم را مثل الفباء [ یعنی به روشنی ] به من یاد داد.

همچنین ماجرایی را از ایشان در ارتباط با شیخ جعفر مجتهدی رضوان الله علیه – که از اهل ولاء و صاحب کرامات و مقامات بود – نقل می کنند ( البتّه من خودم این را از ایشان نشنیده ام ) و احتمال دارد این قضیه مربوط به همان ایّام بوده باشد ؛ نقل شده ( > لاله ای از ملکوت ، ص ۳۶۱ ) که آقای گل محمّدی رحمة الله علیه فرموده اند : یک روز آقای مجتهدی به من فرمودند : جناب جعفر طیّار علیه السلام به شما خیلی محبّت دارند. عرض کردم به چه مناسبتی ایشان به من محبّت دارند ؟! فرمودند : شما هر روز برای ایشان هدیّه ای می فرستید. مجدّداً سؤال کردم : چه هدیّه ای ؟ فرمودند : شما هر روز برای ایشان قرآن می خوانید. و مطلب همان طور بود که آقا فرمودند ؛ بنده هر روز دو مرتبه سورهء یس را قرائت می کرده و به حضرت جعفر طیّار علیه السلام هدیه می نمودم و تا آن موقع جز خدا هیچ کس از این عمل خبر نداشت.