اهل عبادت بود و نافلهء شب برایش مثل غذا خوردن ، خوابیدن و بیدار شدن و سایر کارهای روزمره بود. و گاهی که از نصف شب می گذشت و هنوز نخوابیده بود ، اوّل نماز شب می خواند و بعد می خوابید تا اگر به موقع بیدار نشد ، نماز شب از دستش نرفته باشد. گاهی هم بعضی از اعمال را عنوان می کرد که در یافتنِ توفیق تهجّد مؤثّرند.

هر روز قدری از قرآن ( ظاهراً یک حزب ) را میخواند و بیشتر قرآن را حفظ بود. اگر درست یادم باشد یک بار فرمود قبلاً همهء قرآن را حفظ بوده ام امّا الآن قدری از آن را فراموش کرده ام.

در شبهای جمعه ملتزم به بعضی از اعمال این شب نورانی بود ( مثل دعای « یا شاهد … » و … ) و می فرمود سابقاً در دزفول در مسجد حاج سیّد مجد الدین [ مرحوم آیت الله قاضی رحمة الله علیه که بعد از انقلاب امام جمعهء دزفول شد ] هر شب جمعه اِحیاء برقرار بود و اعمال شب جمعه ( دعای کمیل ، دعای « یا شاهد » و … ) را به جا می آوردند و من این شبها را تا  نماز صبح در آنجا بودم و بعد ،‌به سراغ منابری که داشتم می رفتم.

دو – سه سال قبل از وفاتش فرمود من پنجاه سال است که هر روز زیارت جامعه را می خوانم و حتّی روزی که مراسم عروسیِ من بود وقتی رفته بودند عروس را بیاورند من به پشت بام رفتم و این زیارت را خواندم و برگشتم.