قلب ، همچون زمینی است که در دلش ، آب زلال و حیات بخش حکمت و علم وجود دارد. برای رسیدن به آب ، باید چاه زد ، و این چاه ، با کلنگ « ذکر » ایجاد می شود.

تا همچو کلنگ ذکر بر دل نزنی

آبی نرسد به  حلق تو از چَهِ دل

اینچنین است که ذکر ، می تواند به فکرهای ناب و نکته های بکر منجر شود ؛

ذکر گو تا عاقبت فکر آوَرَد

صد هزاران نکتهء بکر آوَرَد