تا اینجا خدای متعال توفیق داد که قدری در مورد کلّیّات نماز حضرت جعفر بن ابی طالب علیهما السلام توضیحاتی را ارائه دهیم. در این قسمت و نیز قسمت بعدی ، به احکام کلّی و بعضی از آداب این نماز خواهیم پرداخت و بعد از آن نکاتی را در مورد آثار مهمّ آن و سیرهء ائمّه و علمای ربّانی در مورد آن خواهیم گفت ؛ ان شاء الله.

اوّل ) این نماز ، چهار رکعت است با دو سلام ؛ یعنی دو تا دو رکعتی است و این دو تا دو رکعت را باید بلافاصله و پشت سر هم بجا آورد مگر اینکه کار لازمی پیش بیاید که مانع از پشت سر هم خواندن آنها شود.

دوم ) قراءة در این نماز. در هر رکعت ، سورهء حمد را که باید خواند ؛ مثل همهء نمازها. چنان که در روایت است : « لا صلاة الّا بفاتحة الکتاب ». بعد از حمد ، هر سوره ای را که خواستید می توانید بخوانید ، امّا بهتر است در رکعت اوّل بعد از سورهء حمد ، سورهء زلزال ( = « اذا زلزلت الارض زلزالها » ) ، در دوم ، سورهء « و العادیات » ، در سوم سورهء نصر ( = « اذا جاء نصر الله و الفتح » ) ، و در چهارم سورهء اخلاص ( = « قل هو الله احد » ) خوانده شود.

سوم ) اذکار خاصّ این نماز. ذکر خاصّ این نماز ( که ظاهراً این همه فضیلت که برای آن فرموده اند از برکت همین ذکر است ) ، تسبیحات اربعه است ؛ « سُبحانَ اللهِ و الحمد لِله و لا اله الّا اللهُ وَ اللهُ اکبر ». در مورد این ذکر عظیم الشأن و این معجون شگفت انگیز روایات متعدّدی وجود دارد که ان شاء الله در آیندهء نزدیک به آن خواهیم پرداخت. به هر حال ، به مناسبت همین ذکر ، این نماز در اکثر روایات با اسم « صلاة التسبیح » خوانده شده است.

در هر رکعت ، بعد از قراءة حمد و سوره ، ۱۵ بار این ذکر باید گفته شود و در رکوع ۱۰ بار ، در قیام بعد از رکوع ۱۰ بار ، در سجدهء اوّل و دوم و نیز نشستن بعد از هر سجده نیز ۱۰ بار این ذکر گفته می شود. اینها را که با هم جمع کنیم می شود ۷۵٫ یعنی در هر رکعت از این نماز ۷۵ بار تسبیحات اربعه تکرار می شود و در کلِّ آن ، ۳۰۰ مرتبه.

چهارم ) اگر برای کسی کاری پیش آمده که موجب شده عجله داشته باشد ، می تواند این چهار رکعت را بدون تسبیحات اربعه بخواند و همینطور که به دنبال آن کار می رود ، این تسبیحات را ( که همان طور که گفته شد ، تعدادشان ۳۰۰ تاست ) بخواند.

پنجم ) وقت این نماز. نماز حضرت جعفر طیّار علیه السلام وقت خاصّی ندارد و می توان آن را در هر زمان از اوقات شبانه روز بجا آورد. امّا زمانهایی هست که طبق روایات ، خواندن این نماز در آنها بسیار بجاست. یکی از این اوقات ، روز جمعه در وقتی که آفتاب بالا آمده است می باشد و وقت دیگر ، شب نیمهء شعبان. مرحوم شیخ محمّد حسن نجفی رضوان الله علیه در « جواهر الکلام » ( ج ۱۲ ، ص ۲۰۶ ) بر اساس روایاتی که در این باب هست فرموده : « بعید نیست که استحباب مؤکّد این نماز در هر وقت شریفی مثل ماه رمضان و شبهای قدر و … شدیدتر باشد. » یعنی در این وقتها استحباب بیشتری داشته باشد.