شعر زیر را اوّلین بار از زبان آیة الله سیّد طیّب جزائری ، وقتی که برای ملاقات با حضرت حجّة الاسلام و المسلمین حاج سیّد علاء الدین موسوی به منزل ما آمده بودند ( حدود ۱۰ سال پیش ) شنیدم. این ابیات ظاهراً در بعضی از نسخ دیوان حافظ موجود اند.

[ منزل آیة الله جزائری ؛ از راست : حجج اسلام حاج سیّد محمّد موسوی ، حاج سیّد علاء الدین موسوی ، آیة الله سیّد طیّب جزائری ، حاج سیّد صادق موسوی ، سیّد محمّد علی موسوی ]

ای دل غلام شاه جهان باش و شاه باش

پیوسته در حمایت لطف اله باش

از خارجی هزار به  یک  جو  نمی خرند

گو کوه تا به کوه منافق سپاه باش

چون احمدم شفیع بود روز  رستخیز

گو این تن بلاکش من پرگناه باش

آن را که دوستی علی نیست کافر است

گو زاهد زمانه و گو شیخ راه باش

امروز زنده ام به ولای تو یا علی

فردا به روح پاک امامان گواه باش

قبر امام هشتم و سلطان دین رضا

از جان ببوس و بر در آن بارگاه باش

دستت نمی رسد که بچینی گلی ز شاخ

باری به پای گلبن ایشان گیاه باش