سؤال : چرا در قرآن آمده « وَ اعبُد رَبَّکَ حَتّی یَأتیَکَ الیَقین » ؟ وقتی بنده یقینی به وجود خدا نداشته باشد چرا باید عبادت او را بکند ؟ و چنین عبادتی چگونه می تواند به یقین منتج شود ؟ (۳۶/۷/۵)
جواب : یقین در این آیه به معنای مرگ و یا حوادث بعد از آن است. برای فهم یک متن ، بهترین و معتبرترین راه ، رجوع به قرائن و شواهد تاریخی ( مانند استعمالات کلمات آن متن در أشعار و یا نثرهایی که در زمان صدور آن متن إنشاء شده اند ) است. همهء این شواهد حکایت از این دارند که یقین در این آیهء شریفه ، به معنایی است که گفتیم. شبیه به این تعبیر ، در سورهء مدّثّر نیز به کار رفته است ؛ آنجا که وقتی أصحاب یمین ، که در بهشت مسقرّند ، به مجرمین می گویند : چه چیز شما را به جهنّم وارد ساخت ؟ ، جواب می دهند : « لَمْ نَكُ مِنَ ٱلْمُصَلِّين * وَ لَمْ نَكُ نُطْعِمُ ٱلْمِسْكِين * وَ کُنّا نَخُوضُ مَعَ ٱلُخَآئِضِين * وَ كُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ ٱلدِّين * حَتَّىٰ أَتَانَا ٱلْيَقِين » یعنی : « ما از نمازگزاران نبودیم * و مستمندان را إطعام نمى کردیم * و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم * و همواره روز جزا را انکار مى کردیم * تا زمانى که مرگ ما فرا رسید. »
خلاصه اینکه أمثال این تعبیر ( یأتیک الیقین ، أتانا الیقین و مانند آن ) در قرآن و بعضی از روایات به معنای مرگ و یا حوادث بعد از آن به کار رفته است. حال ، علّتِ این استعمال چیست ؟ و آیا این ، یک استعمال حقیقی است یا مجازی ؟ و سؤالاتی از این دست ، پاسخ به آنها از موضوع این سؤال و جواب خارج است.
گذاشتن پاسخ