آیة الله بهجت رضوان الله علیه توجّه به خصوص و دائمی به دستگاه با عظمت امام حسین علیه السلام داشتند.

۱ ) آن گونه که نزدیکان ایشان نقل می کنند ، یکی از عبادات ثابت ایشان در هر روز خواندن زیارت عاشورا به صورت کامل بوده است. حتّی نه در یک مجلس ؛ به این معنا که همیشه یا بسیاری از اوقات ، صبح زیارت را تا ابتدای صد لعن می خواندند و سپس در طول روز و در بین کارها صد لعن و صد سلام این زیارت را خوانده و آن را به پایان می رساندند.

۲ ) از طرف ایشان مجلس روضه ای به صورت هفتگی ، ابتدا در منزل و بعد از مرجعیّت در مسجد فاطمیّة برگزار می شد. حتّی در اوقاتی که ایشان به مشهد مقدّس مشرّف می شدند ، این مجلس را در آنجا برقرار می کردند. خود ایشان هم در تمام طول مجلس در آن حاضر بودند.

شیخنا الاستاد چند روز بعد از وفات آقای بهجت رضوان الله علیه فرمود : آقای … [ یکی از اهل ذکر که مورد علاقهء آیة الله بهجت هم بودند ] همان روز وفات ایشان تماس گرفت و گفت : « خواب دیده ام قبر امام حسین علیه السلام ضریح ندارد. » من نگران شدم و معلوم شد تعبیرش همان وفات آقای بهجت بوده و این تمثّل به دلیل شدّت اتّصال ایشان با امام حسین علیه السلام از طریق زیارت عاشورا [ و … ] بوده است.