سؤال : در ماجرای حضرت موسی علیه السلام در قرآن آمده است که در دو درگیری  که پیش آمد ، در اوّلی حضرت موسی علیه السلام یک نفر را کشت ، و بعد ، در دومی وقتی دوباره می خواست این کار را تکرار کند ، طرفش به او گفت : « أَ تُريدُ أَن تَقتُلَني‏ كَما قَتَلتَ نَفساً بِالْأَمسِ إِن تُريدُ إِلاَّ أَن تَكُونَ جَبَّاراً فِي الْأَرضِ وَ ما تُريدُ أَن تَكُونَ مِنَ الْمُصلِحين »  « مى‏ خواهى مرا بكشى همان گونه كه ديروز انسانى را كشتى ؟! تو فقط مى‏ خواهى جبّارى در روى زمين باشى، و نمى‏ خواهى از مصلحان باشى. » ( القصص ، ۱۹ ). آیا این با عصمت انبیاء منافات ندارد ؟ (۳۳/۱۰/۱)

جواب : اوّلاً : آنچه از قرائن و آثار تاریخی معلوم می شود این است که  کشته شدن آن شخص در درگیری اوّل ، به صورت خطا اتّفاق افتاد و حضرت موسی سلام الله علیه قصد قتل او را نداشتند ، و در دومی هم صرفاً قصد حمله و درگیری با آن شخص و دفع شرّ او را داشتند « فَلَمَّا أَن أَرادَ أَن يَبطِشَ بِالّذي هُوَ عَدُوٌّ لَهُما … » « هنگامى كه خواست با كسى كه دشمن هر دوى آنها بود درگير شود و با قدرت مانع او گردد … ». پس در این دو ماجرا به هیچ وجه معصیت و گناه و امثال آن از طرف حضرت موسی علیه السلام نبوده است تا با عصمت منافات داشته باشد.  ثانیاً : این کلام که « إِن تُريدُ إِلاَّ أَن تَكُونَ جَبَّاراً فِي الْأَرضِ وَ ما تُريدُ أَن تَكُونَ مِنَ الْمُصلِحين » سخن شخصی است که طرف دعوا بوده و در قرآن نیز صرفاً نقل شده نه اینکه خدای متعال آن را تأیید نیز کرده باشد. ثالثاً : در آن زمان حضرت موسی صلوات الله علیه پیامبر نبوده اند ، و ، همانگونه که در مباحث کلامی گفته ایم ، این قبیل خطاها مشکلی برای عصمت زمان نبوّت ایشان ایجاد نمی کند.