همان‌گونه که در طول یک چرخه، ماه در آسمان رفته رفته کامل (بدر) می‌شود و سپس رو به ناپدیدشدن (محاق) می‌گذارد، خواب انسان‌ها نیز همگون با این آهنگ، دچار دگرگونی‌هایی می‌شود. این نتیجهء پژوهش‌های جدیدی است که نشان می‌دهد که ماهِ کامل خواب را از انسان‌ها می‌گیرد، حتی اگر در آزمایش‌گاهی بدون پنجره قرار گرفته و از نور ماه محافظت شده باشند.
پژوهشگران به این تیجه رسیده اند که در مقایسه با دیگر شب‌های چرخه‌ی ماه، در طول ۴ شبی که ماه کامل است، چُرت انسان‌ها سبک‌تر است. نویسندگان این مقاله چنین پیش‌نهاد می‌کنند که شاید انسان‌ها ساعتی درونی دارند که چرخه‌ی ماه را پی‌گیری می‌کند، سامانه‌ای بسیار همانند ساعت زیستیِ ۲۴ ساعته که با طلوع و غروب خورشید هماهنگ می‌شود.
پژوهشگران معتقدند تغییرات در نیروی گرانشی ماه، ضعیف‌تر از آن است که بر بدن انسان تاثیر بگذارد. فرضیه‌ی آنها این است که انسان ساعتِ زیستیِ درونی دارد که خود را با فاز ماه (در حرکت دورانی به دور زمین) هماهنگ می کند.
گذاشتن پاسخ